Ustawa z dnia 20 lipca 2017 roku prawo wodne obok nałożenia na podmioty prowadzące działalność rolniczą obowiązku przestrzegania programu działań mającego na celu ograniczenie dopływu azotu do wód określa jednocześnie konsekwencje naruszenia jego postanowień.
W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości w stosowaniu przez rolnika programu działań Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska na podstawie wyników kontroli wydaje z urzędu decyzję, w której może nakazać usunięcie w określonym terminie nieprawidłowości stwierdzonych w trakcie kontroli jak również ustalić obowiązek uiszczenia opłaty administracyjnej.
Należy zaznaczyć, że podmioty prowadzące działalność rolniczą ponoszą wspomnianą opłatę w sytuacji stwierdzenia niezgodnego z przepisami stosowania nawozów, przechowywania odchodów zwierzęcych, prowadzenia dokumentacji z realizacji programu działań albo stwierdzenia jej braku oraz za brak planu nawożenia azotem, jeżeli jest wymagany przepisami. Maksymalne stawki opłat wynoszą odpowiednio:
1) 2000 zł za stosowanie nawozów niezgodnie z przepisami;
2) 3000 zł za przechowywanie odchodów zwierzęcych niezgodnie z przepisami;
3) 500 zł za prowadzenie dokumentacji realizacji programu działań niezgodnie z przepisami albo za jej brak;
4) 500 zł za brak planu nawożenia azotem, jeżeli jest wymagany na danym obszarze zgodnie z wydanymi przepisami.
Ustawowe określenie maksymalnych stawek oznacza, że organ WIOŚ nie jest zobowiązany do nałożenia na rolnika najwyższej opłaty, a powinien ją dostosować do rodzaju naruszenia i jego stopnia.
Po wydaniu decyzji przez WIOŚ jest ona doręczna podmiotowi prowadzącemu działalność rolniczą i od tej chwili staje się on zobowiązany do usunięcia nieprawidłowości we wskazanym przez organ terminie lub uiszczenia opłaty. Z uwagi na ochronę dobra jakim jest środowisko ustawodawca nadał decyzji WIOŚ rygor natychmiastowej wykonalności. To oznacza, że powinna ona zostać wykonana niezależnie od tego czy wniesiono od niej odwołanie.
